Имрӯзҳо ташкилотҳои террористию ифротӣ тамоми ҷомеаи байналмилалро фаро гирифтааст.

Дар ҷаҳони муосир тамоми ҷанбаҳои мутараққӣ дар асоси ғояҳои сирфан илмӣ – бунёдӣ, орӣ аз таассубу хурофот ва назари воқеъбинона ба вазъи мавҷуда асос ёфтааст. Беолоиш нигоҳ доштани фарҳангҳои суннатӣ низ омили  рушду тақаддум мебошад. Пас бояд ҳар миллати соҳибтамаддун фарҳанги суннатии хешро беолоиш бипазирад ва дар асоси он насли соҳибтамаддуни миллии хешро боқӣ гузорад.  Нигоҳдории фарҳанги ноби як миллат ба осонӣ ба даст намеояд. Тавре бузургони миллати тоҷик фарҳанг ва тамаддуни тоҷикиро бо масъулияти тамом тӯли давраҳои сангини таърихӣ бо баҳои хуну ҷон аз вартаи оташ то имрӯз раҳонидаанд, ки боиси ифтихор аст. Илова бар ин, масири таърихии фарҳангдории тоҷикон ҳамчунин хиёнатҳоро низ аз сар гузаронидааст, ки сабаби шикасти равонии миллати тоҷик гаштаву миллати тоҷик эътимоди ирсии қудрати хешро аз даст дод.

Акбар Шариф соли  26-уми феврали соли 1963 дар ноњияи Панљи вилояти Ќурѓонтеппа таваллуд шудааст. Аз моњи августи соли 1994 то моњи майи соли 1995 муовини сардабири њафтаномаи «Наврўзи Ватан» аз 7-уми августи соли 1995 муњаррири барномањои мусиќии Телевизиони Тољикистон буд.