Хиёнат ба меҳану миллат аз қабили рафтору кирдорҳои бадтарин ва пасттарини одамон буда, дар таърихи башар ҳеҷ ҷойи бахшиданӣ ва гузашт карданӣ надорад. Аз замони пайдоиши нахустин давлатҳо ва ташаккул ёфтани миллатҳо хиёнаткорону хоинони давлату миллатро ҳеҷ гоҳ намебахшиданд. Чунки онҳо дидаю дониста бар муқобили манфиатҳо ва арзишҳои миллию меҳании хеш баромада, ба хотири манфиатҳои кӯчаки шахсию гурӯҳӣ манофеи умумимиллию давлатиро осон мефурӯшанд.

Як мақоми ҳукумати Афғонистон аз изҳороти вазири умури хориҷии Эрон, ки хостори нақш доштани Толибон дар ҳукумати ояндаи ин кишвар шудааст, ба шиддат интиқод кард ва ба мақомоти Ҷумҳурии исломӣ тавсия кард, ки беҳтар аст садои мухолифони дохилии худро бишнавад.