Эшону мулло ҷорӯби дастархон мебошанд, гуфтаи ҳакимест, ки басо нишонрас хислати разилонаи шахси чалласавод ва ёғии собиқадори Маҳмадсаид Ризоиро бозгӯӣ мекунад. Даврони бесару сомонӣ М.Ризоӣ, ки шуъбаи фарҳангро дар ҳизби мамнуи террористӣ иҷро мекард, сари минбар мебаромад ва аз иршоди исломӣ таблиғ мехонд. Мавъизаи бесару нӯг ва аз воқеият фарсахҳо дур буд ин минбарбароиҳо. Ҳаёро гум карда, бо кач кардани даҳон ба наҳваи лаҳҷаи теҳронӣ худро саводнок вонамуд карда, М.Ризоӣ музахрафотро ба забон меовард. Ризоӣ дар партави нусхабардорӣ аз васиятҳои нораво ва пойдарҳавои Саид Қутб ва дигар саркардаҳои «Ихвон-ул- муслимин» ҳарф мегуфт, талош дошт ин маънавиёти ботилро бо он ҳам пучиву ҳамоқатнигорӣ (абсурдизм)дар шароити Тоҷикистон пиёда созад. На аз иршод гапу сухан буд ва на аз маърифати исломӣ бӯе. Ҳозирон чун ба гуфтаҳои ин наттоқ пай намебурданд ва ҳеҷ чизро намефаҳмиданд, ҳар маҳфил бо арбадаву хархаша ба итмом мерасид.

Паём.нет, ки минбари ифротзадаҳо, лаинҳо ва ватангумкардаҳост бо часпонидани акси ду шахсияти таърихӣ: Ҳошим Гадо ва Файзинисо Воҳидова дар зери сарлавҳаи Ф. Воҳидова: Шӯравӣ нисбат ба дину диндории мо ин қадар зулм намекард» ва «Зан буд бар сони гурде савор» ба таблиғи тиҷоратӣ даст зада, таваҷҷуҳи мардумро аз мусибати мардум дидаву дониста, ба сӯйи ҳангомаву хабарсозӣ бурдааст. Чанд бор гуфтем, боз мегӯем, ки мисли марҳум Файзинисо Воҳидова дар Тоҷикистон ҳазорҳо зани ҷасур ҳастанд ва онҳо ҳам марбути ин хоку буманд. Дар гӯшаи хотирашон ҳатто фикре намеомад, ки Ватанро тарк кунанд ва мисли афроди беъурзаву нанг, дар сиёҳкунии сарзамини бобоӣ ва мақомот бар оташи душман равған резанд.

Меъёри баҳогузории ҳар шахс аз корҳои амалии он бармеояд. Сухан бемаҳдудият гуфтан ба монанди ҳолати пурнависӣ аст, ки фалокати эҷодиёти нависандаро ба бор меорад. Ҳунари нависандагӣ, ҳаргиз варзиши тездавак нест, шӯру ҳангомаро намепазирад (А.Самадов).

Вале чӣ кунем, ки сомонаи 1 хабарнигор бо номи М.Салимпул, ба минбари бечоранавозии необосмачҳои асри 21 табдил ёфтааст. Аз зери нохун чирк меҷӯяд, воқеаҳоро ба хости худ хилофи одоби журналистӣ, ки бояд холисона рафтор кунад, таҳрифу таҳрир мекунад. Ҳангома меангезад. Душман метарошад. Чун солҳои дароз дар ғарибиву муҳоҷират зиндагӣ кардааст, як навъ афсурдагии рӯхӣ ӯро фаро гирифтааст. Ин нотавонии равониро ба коғаз мерезад ва дунёву охиратро дар бадбахтии худ мехоҳад шарик созад.