Хеле вақте шуд, ки падари дурӯғгӯёни тоҷик – Мирзои Салимпул (хоҳишмандам хато нашуморед «л» хонед) бекор монда буд. Пайи хабаре буд, ки аз он моҷаро ҷӯр кунад, ба савдо занад ва нафси худро каме ҳам бошад ором созад.

Миллати тоҷик аз темуру темуҷинҳо азоби зиёд дидааст. Яке калламанора месохт ва хумор мешикаст, дигарӣ мардумро қатлу ғорат мекард ва шаҳрҳоро валангор. «Қаҳрамон»-и ин лавҳаи насрӣ Темур ном дорад. Темур Қличев. Темур Варақӣ. Темур Варқӣ. Чун номаш ба башари беҳаёяаш созгор аст, худро ҳомии тоҷик вонамуд карда, дар Фаронса, ба номи «ҳуқуқи башар» пора меситоянд.

Ҳар маротибае, ки душманони миллату  давлати тоҷикро наҳзатӣ ва ё ба доираҳои наҳзат надик унвон мекунам, баъзан худро сарзаниш мекунам, ки шояд на ҳамаи онҳо  ба наҳзат иртибот доранду иҷборан онҳоро ба ин гурӯҳи моҷароҷӯ ва ифротгаро шомил месозам. Аммо ҳамин ки матолиби иғвогаронаашон  интишор меёбанд, яқин мекунам, ки онҳо аз тафаккури наҳзатӣ болотар андешида наметавонанд. Далел ҳамин мавзӯи сатр аст, ки дар саргаҳи таълимоти наҳзатӣ қарор дорад. Ҳарчанд ки дар доираҳои ғарбӣ масъулини  наҳзатӣ аз демократия ва озодӣ ҳарф мезананд ва раҳбари фирории он аз тариқи минбарҳои аврупоӣ дар ин замина доди сухан медиҳад, дар умқи андеша сатру маромимоти фарсудаи мазҳабӣ нуҳуфтаанд.   Ин ҷо (манзур доираи фаҳмишу биниши намояндагони наҳзатӣ дар назар аст) демократия ва озодӣ нақше надорад. Матлаби ахирии созмони ифротии “Гурӯҳи 24” таҳти унвони «Поймолшавии Сарқонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон бо роҳи нав» ин иддаоро собит месозад.