Наҳзатиҳо – душмани адлу инсоф

Дар пойгоҳҳои хабарии наҳзатӣ, ки аз даруғу тавтеа кор мегиранд, ахборе ба нашр мерасад, ки дар онҳо сафед сиёҳу торик равшан ва ҳар афкори муғризона айни ҳақиқат ҷилва дода мешавад. Матлабе, ки дар яке аз ин пойгоҳҳои марбут ба наҳзатии фирорӣ Муҳаммадиқболи Садриддин мебошад, бо унвонии “Чаро низоми адолат дар кишвари мо вайрон шуд” нашр гардид, таамул карданӣ ва қобили андешидан аст. Зеро инъикоси воқеият дар он ба тарзи чаппа сурат гирифтааст. Нависандаи ин матлаб, ки аслан номи худро дарҷ нанамудааст ва маълум аст, ки нафаре аз “фермаи ҷавоби наҳзатист”, кӯшиш намудааст, ки ҳамагуна дуруғу туҳматро бар алайҳи давлату ҳукумат равона созад. Сабаби вайроншавии адолатро дар кишвар ба онҳо рабт диҳад.

Муҳтавои матолиби матбуотию расонаии наҳзатӣ баёнгари онанд, ки ТТЭ ҲНИ дар масири салтанатхоҳӣ ва қудратталабӣ қадам мебардорад ва то имрўз орзуи барпо намудани давлати исломиро дар минтақа дар дил мепарварад. Ин орзу, чи дар хоб ва чи дар бедорӣ раҳбарияти наҳзатиро ҳамсафарӣ карда меояд ва масъулони  ин созмони худхоҳ ва ифротиро оқибат ба дараҳаи ҳунун  мерасонад.

Имрӯз дар маҳаллаи Табошари куҳна ва маҳаллаи Истиқлолияти шаҳри Истиқлол Рӯзи ягонаи ахбор доир гардид, ки дар он устодони муассисаҳои таҳсилоти олии ҳудуди вилоят ширкат варзиданд.

Тарғиботчиён рафти вохӯрӣ бо аҳолӣ доир ба дастовардҳои даврони истиқлолият дар самти беҳбудии шароити зисти мардум, таъмин будани фазои оромӣ дар ҷомеа,ки бо талошҳои ватанпарваронаи Пешвои миллат мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба миён омадааст суханронӣ намуданд.

Ҳамзамон аз сокинон даъват ба амал оварданд, ки фарзандонро барои омӯзиши касбу ҳунар ҷалб намоянд. Рафти вохӯрӣ доир ба масъалаҳои даъвати ҷавонон ба хизмати ҳарбӣ дар Қувваҳои мусаллаҳи кишвар тарғиботчиён баромад намуданд.

Махсусан аз волидайн талаб карда шуд, ки ҷиҳати назорати ҷиддӣ ба рафтори фарзандон, алалхусус фарзандоне, ки дар муҳоҷират қарор доранд кӯшиш намоянд то ба ҳизбҳои ифротӣ шомил нашаванд.