Сайидюнус ахиран ба мавзӯи oассоси сатр ва тасмими ахири мақомоти марбутаи давлатии Тоҷикистон дар заминаи мамнуъулвуруд будани занону бонувони сатрпӯш ба вазоратхонаю идораoои давлатӣ иртибот гирифта(матлабашро бо номи «Ваҷҳи муштараки  Отатурк, Ризошоҳ ва Эмомалӣ Раҳмон» дар пойгоoи иттилоотии «Кимиёи саодат» ба нашр расондааст), аз тариқи сангандозӣ сӯйи раoбарони давлатoои дунявӣ бартарии биниши маoдуди мазoабиро бар ҷаoонбинии дунявӣ арз медорад ва дар симои се шахсияти матраoи сиёсӣ – Мустафо Камол Отатурк, Ризошоoи Паoлавӣ ва Эмомалӣ Раoмон дунявипарастиро дар қолаби зоoирпарастӣ ғунҷоиш дода, фаъолияти дунявии ин се лидери сиёсиро мавриди интиқод қарор медиoад. Бо чанд ҷумла ба баррасии матлаби ин динмадор мепардозем:

Қатлу куштори равшанфикрону зиёиёни кишвар дар солҳои ҷанги шаҳрвандӣ ва баъди ба имзо расидани Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ низ барои Ҳизби мамнӯи наҳзати исломӣ ба як амри маъмулӣ табдил ёфта буд. Бо супориши кишварҳои маълум дар ин муддат шахсиятҳои бузурге ба монанди Муҳиддин Олимпур ва даҳҳо тани дигар, ки ҳамчун зиёиёни воқеӣ дар ҷомеа шинохта мешуданду монеи низоъҳои дохилӣ буданд, нобуд карда шуданд.

Кулли мардуми шарифи кишварамон ва тамоми афроди аз воқеаҳои Тоҷикистони пасазистиқлолӣ огоҳ аз бедодгарию ваҳшигариҳо ва ҷинояткорию хунхориҳои душманони миллат - наҳзатиҳо, ки дар зери либоси дину мазҳаб ба тамоми амалҳои пасту зишт даст зада, ин кирдорҳои заҳҳоконаю аҳриманонаи хешро хостори Худованд меномиданд, ба пуррагӣ хабардоранд. Қатлу ғорати одамон барои ин афроди кӯрдилу тангназар солҳои ҷанги шаҳрвандӣ як амали маъмулӣ шуда буд ва инсон барои ин разилону бешарафшон аслан ҳеҷ арзише надошт. Он замон террористону экстремистони наҳзатӣ шумораи зиёди  оламону донишмандон ва равшанфикрону зиёиёнро ба қатл расонда буданд.