Сомонаи ифротии “Ахборком”, ки бо пахши маводҳои иғвобарангезонааш маълум аст, рӯзҳои охир ба мавзӯи ошуби маҳбусони зиндони Хуҷанд часпидааст ва мисли ин ки дар ин маврид бо наҳзатиҳо ҳаммаслаку ҳамақидааст. Зеро дар инъикоси ин ҳодиса айнан мисли террористони наҳзатӣ аз ҷинояткорон пуштибонӣ мекунад.

Аз ҷумла, амалиёти сохторҳои ҳифзи ҳуқуқро бар зидди ҷинояткорон “бераҳмона” меҳисобад. Вале амалиёт бар зидди ҷинояткороне ки мусаллаҳ ва хеле хатарноканду кормандони ҳифзи ҳуқуқро бо ваҳшоният мекушанд, чӣ гуна бораҳмона буда метавонад?

Ифротгароӣ, палидӣ ва нобакории наҳзатиҳо то ба ҷойе расидааст, ки ҳатто аз бадбахтиҳо ва маргу мурдаи инсонҳо ҳам ба манфиати худ истифода мекунанд. Масалан, имрӯз роҳбарону фаъолони ТТЭ ҲНИ тамоми неруи аҳримании худро ба кор андохта, дар атрофи ошуби дар зиндони Хуҷанд ба амал омада афсонабофӣ мекунанду ба Ҳукумати кишвар туҳмат мезананд. Хусусан дар чунин мавридҳо қалами журналисти фурухташуда ва хизматгори наҳзатиҳо Темур Варқӣ тез мешаваду вай ба хотири дарёфти  қути лоямут бар зидди Тоҷикистон мақолаҳои душманона менависад. Мақолаи охирини ӯ бо номи “Кровавая резня в Худжандской зоне пособников ИГИЛ”, ки дар расонаи ифротии наҳзатӣ нашр шудааст, аз ҳамин қабил аст.

Расонаҳои наҳзатӣ дар мавриди бознигарии парвандаи иддае аз ҳаммаслакони ҷинояткорашон, ки даст ба ҷиноёти сангин зада, бо ҳукми додгоҳ ба зиндон кашидашудаанд, доду бедодро роҳандозӣ намуда, вобаста аз тавсияҳое, ки СММ дар бобати парвандаҳои мазкур пешниҳод намудааст, онҳоро ба ҳайси амри ногузир аз мақомот талаб доранд. Тайи се соли охир ҷинояткорони наҳзатии фирорӣ, ки дар хориҷи кишвар паноҳ мебаранд, бо тамоми тавони хеш кўшиш доранд, то ҳаммаслакони худро аз адои ҳукми ҷазои барои аъмоли зиддимиллӣ ва зидиинсонии содирнамуда гирифтаашон озод кунанд.